Eαν boomer πια κι εγώ (25 χρονών), θα πω ότι οι καινούριες ταινίες της Barbie δεν έχουν καμία σχέση με τις παλιές. Το ξέρω ότι κάθε γενιά λέει τα ίδια, αλλά αντικειμενικά «Barbie στη Λίμνη των Κύκνων» >>> «Barbie η Σούπερ Πριγκίπισσα»! Και μια απόδειξη είναι ότι την πρώτη την παρακολουθείς εύκολα και στα 25 σου.
Το ίδιο ισχύει και για τις κούκλες. Από πότε ένα παιχνίδι αντί να γίνεται καλύτερο με τα χρόνια, γίνεται πιο trash; Οι καινούριες κούκλες είναι σαν εκείνες που πουλούσαν στα πανηγύρια στα 00s – μια κιτς πλαστικούρα με τεράστιο κεφάλι – σε αντίθεση με τις πρώτες που ήταν ένα προσεγμένο, ντελικάτο παιχνίδι.
Το περιεχόμενο των ταινιών ήταν επίσης κλάσεις ανώτερο. Μας δίδαξαν Τσαϊκόφσκι από τα 5 μας! Τώρα το μόνο που ακούς είναι μια average μουσική που ξεχνάς στο δευτερόλεπτο. Γενικά, τίποτα δε θα ξεπεράσει την εποχή 2000-2010 όσον αφορά τις ταινίες Barbie και το ξέρουμε όλοι αυτό.
Θα κάνω σαν να μη βγήκε καμία άλλη ταινία λοιπόν και θα βάλω σε σειρά τα 12 all time classic movies από το χειρότερο στο καλύτερο. Ήταν ένα πολύ δύσκολο έργο αυτό, οπότε σε περίπτωση διαφωνίας δείξτε κατανόηση. Πολύ πιθανό να διαφωνώ κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου σε κάποια σημεία…
12Το Ημερολόγιο της Barbie
Το 2006 εμφανίζεται αυτή η επαναστατική Barbie στις οθόνες μας, που ξεχωρίζει τόσο σε εμφάνιση όσο και σε στόρι. Ήταν σαν να παρακολουθείς μια τυπική εφηβική ταινία της εποχής, αλλά animated. Μ’ άρεσε όταν την παρακολούθησα πρώτη φορά, τη βαρέθηκα στη δεύτερη. Κι αυτό το περίεργο μαλλί της, δεν ξέρω, με έκανε να νιώθω άβολα. Still better story από τις καινούριες, αλλά σε καμία περίπτωση όχι σαν τις παραδοσιακές Barbie. Να φανταστώ η στροφή στη σύγχρονη εποχή δεν της βγήκε της Mattel, για αυτό μετά συνέχισαν τις κλασικές παραγωγές.
11Η Barbie στη Νεραϊδοχώρα
Εδώ ανοίγω πόλεμο, το ξέρω. Αν εξαιρέσουμε τον Bibble που κουβάλησε όλες τις ταινίες, η Elina δε με κέρδισε ποτέ. Ίσως οι νεράιδες και οι γοργόνες δεν ήταν το thing µου. Επίσης, το δυστοπικό μέρος όπου βασίλευε η Laverna μου προκαλούσε άσχημα συναισθήματα και το καταλάβα τώρα πια, που μεγάλωσα.
10Barbie: Το Πνεύμα των Χριστουγέννων
Να ξέρετε, στην καρδιά μου μέσα, οτιδήποτε σχετικό με τα Χριστούγεννα βρίσκεται στην πρώτη θέση! Ήθελα όμως να παραμείνω όσο γίνεται πιο αντικειμενική και να μην επηρεαστώ από την αγάπη μου στην εποχή. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων λοιπόν, είναι μια παραλλαγή του δημοφιλούς παραμυθιού του Dickens, «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», με το λόγο που την αγαπώ να συνοψίζεται στην παραπάνω εικόνα. Μα δείτε στολές, χρώματα, vibes!
9Η Barbie και το Διαμαντένιο Κάστρο
Εδώ η εικόνα των πρωταγωνιστριών είχε αρχίσει ήδη να ψιλοαλλάζει. Αν τις συγκρίνεις με την Barbie στον Καρυοθραύστη ας πούμε, θα καταλάβεις. Οι δυο τους έγιναν το δεύτερο αγαπημένο δίδυμο μετά τη Βασιλοπούλα και τη Χωριατοπούλα, αλλά δεν άγγιξαν προφανώς το original duo! Το τραγουδάκι «Δεμένες» επίσης ήταν τίμιο, αλλά και πάλι, όχι όπως το «Μοιάζουμε εμείς οι δυο». Το Διαμαντένιο Κάστρο βγήκε το 2008 και ήταν από τις τελευταίες των καλών εποχών και από εκείνες που επιστράτευσαν τα βαριά όπλα, aka την Έλλη Κοκκίνου για το soundtrack.
8Barbie: Πριγκίπισσα του Μαγικού Νησιού
Η πριγκίπισσα του μαγικού νησιού got us wishing να ναυαγήσουμε σε ένα νησί μακριά από τον πολιτισμό, ώστε κάτι χρόνια αργότερα να έρθει ο πρίγκιπας να μας πάρει στην παλατάρα του. Σαν ενήλικας πια, ζηλεύω τη ζωή της Ρω στο ερημικό νησί και όχι στο παλάτι. «Πώς γίνομαι κολλητή με έναν ελέφαντα κι ένα κόκκινο πάντα;» έντερ.
7Η Barbie κι o Μαγεμένος Πήγασος
Έχω να κάνω μια καταγγελία. Αυτή η ταινία δεν παίχτηκε καθόλου αρκετά στην εποχή της και δεν το άξιζε αυτό. Ήταν από τις πρώτες που κυκλοφόρησαν (2005) και είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε τις ταινίες Barbie. Παραμυθένιες εικόνες, χορό στον πάγο, τον Shiver (το αρκουδάκι), έναν πανέμορφο πήγασο και το κλασικό love story. Η σκηνή στο καζάνι όπου ένας χαζούλης γίγαντας ετοιμαζόταν να μαγειρέψει την Αννίκα με τον αρκούδο, ήταν το comic relief που απολαμβάναμε στα 5 μας! Αχ ωραίες εποχές.
6Η Barbie και οι 3 Σωματοφύλακες
Δε μιλάμε πολύ για αυτή την ταινία και κακώς. Ήταν η πρώτη φορά που η Barbie έδειξε μια πιο badass και empowering εικόνα της, αφήνοντας στην άκρη το μπαλέτο και δείχνοντας ενδιαφέρον στις πολεμικές τέχνες. Αγαπώ το ορίτζιναλ στόρι και αγαπώ και την Barbie εκδοχή του. Μακάρι να είχαν βγει κι άλλες αντίστοιχες εκείνη την εποχή.
5Η Barbie στις 12 Βασιλοπούλες
Μπήκαμε τελική 5άδα και πιστέψτε με, δεν έχω ξαναζοριστεί τόσο στη ζωή μου. Οι 12 Βασιλοπούλες ήταν ο λόγος που γράφτηκα μπαλέτο, γιατί ήθελα να γίνω η 13η στην παρέα τους, φορώντας τις πουέντ μου και τεντώνοντας το κουντεπιέ μου στο πανέμορφο μυστικό μέρος. Τίποτα από όλα αυτά δε συνέβη, αλλά δεν κράτησα κακία για τα unrealistic expectations που μου δημιούργησε η ταινία. Btw, μόνο εγώ είχα εμμονή με τον ήχο των τακουνιών στις Barbie; Τύπου φορούσα τα 10 νούμερα μεγαλύτερα ψηλοτάκουνα της μαμάς μου στο σπίτι και πήγαινα πάνω κάτω απλά για το sound effect. Fun fact: Μεγάλωσα και δεν έχω βάλει ποτέ ψηλοτάκουνο στη ζωή μου…
4Barbie: Ραπουνζέλ
«Την ψεύτρα κράτησε για πάντα στα δεσμά σου» και «Ότο, πού είναι τα μπισκότα μου; Και μπλα μπλα μπλα και 6μιση λεπτά!», είναι οι φράσεις που επιμένω να χρησιμοποιώ όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, 20 χρόνια μετά! Αν πρέπει να πω την πρώτη Barbie που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω το όνομά της, αυτή θα είναι η Ραπουνζέλ. Έχω την εντύπωση πως ήταν η πιο πολυπαιγμένη στην τηλεόραση και όταν λέω ότι την έβλεπα κάθε φορά, το εννοώ. Με μεγάλο καημό θα πω ότι δε βγαίνουν πια τέτοια παιδικά και εννοώ με την αισθητική της παραπάνω εικόνας. Κι αυτό το κλείσιμο της ταινίας στην παραλία, ονειρικό!
3Η Barbie στη Λίμνη των Κύκνων
Οκ κλαίω. Πάντα θα κλαίω όταν θα βλέπω την Οντέτ με αυτό το φόρεμα, σε αυτό το δάσος. Έχουν κάτι το τόσο comforting οι παλιές Barbie, που θα έδινα τα πάντα για να τις ξαναδώ για πρώτη φορά. Στη Λίμνη των Κύκνων πρέπει να παρακολούθησα τις πρώτες σκηνές δράσης στη ζωή μου, με την ανδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο όταν ο Ρόθμπερτ με την κακομαθημένη Οντίλ (το evil laugh της έχει γράψει ιστορία) κυνηγούσαν την Οντέτ στο δάσος. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που άκουσα κι έμαθα τον Τσαϊκόφσκι κι αυτό το λες good schooling για ένα παιδικό!
2Η Barbie ως Βασιλοπούλα και Χωριατοπούλα
Αριστούργημα από κάθε άποψη, αλλά λιγάκι παραπάνω για το μουσικό act του Πρέμινγκερ στο ορυχείο. Οι περισσότεροι επιστρέφουν σε αυτή την ταινία για την old time classic σκηνή όπου οι δύο πρωταγωνίστριες συναντιούνται πρώτη φορά και ερμηνεύουν το τραγούδι τους, εγώ το κάνω για το εθιστικό performance που έδωσε ο villain μπροστά στους μεγαλύτερους βλάκες παιδικού έργου.
1Η Barbie στον Καρυοθραύστη
Δε με ενδιαφέρει τι λέτε, ο Καρυοθραύστης ήταν, είναι και θα είναι για πάντα ό,τι καλύτερο έχει βγει σε παιδικό! Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πόσο αγαπώ αυτήν την ταινία. Ξέρω απλά πως είναι ο λόγος που τα Χριστούγεννα αποτελούν μέχρι και σήμερα την αγαπημένη μου εποχή του χρόνου και ότι θα επιστρέφω πάντα σε αυτή την εκδοχή του Καρυοθραύστη. Είναι το Home Alone των Barbie.
Ελπίζω το top12 να σας αντιπροσωπεύει, αλλιώς… πρέπει να αναθεωρήσετε!
Πηγή: neopolis.gr
