Στην έρευνα συμμετείχαν 84 φοιτητές που παρακολουθούσαν το ίδιο μάθημα και οποίοι κλήθηκαν να «βαθμολογήσουν» χρησιμοποιώντας μια κλίμακα από το 0 έως το 5 το πόσο καλά γνώριζαν κάποιους συμφοιτητές τους και, κυρίως, το ποιους από αυτούς λογάριαζαν αληθινούς φίλους τους, με το «3» να θεωρείται το ελάχιστο σκορ με το οποίο θα έπρεπε να βαθμολογηθεί κάποιος προκειμένου να θεωρείται φίλος. Επιπλέον, κάθε συμμετέχοντας κλήθηκε να μαντέψει πώς θα τους βαθμολογούσε αντίστοιχα ο καθένας από τα άτομα που θεωρούσαν φίλους τους.
Με βάση τα όσα έγιναν γνωστά λοιπόν, η ερευνητική ομάδα του κορυφαίου, ίσως, αμερικανικού εκπαιδευτικού ιδρύματος κατέγραψε 1353 περιπτώσεις φιλίας -δηλαδή, περιπτώσεις που κάποιος εθελοντής βαθμολόγησε με πάνω από 3 τη σχέση που είχε με κάποιον συμφοιτητή ή συμφοιτήτριά του. Μάλιστα, ενώ στο 94% των περιπτώσεων, οι συμμετέχοντες θεωρούσαν ότι οι άνθρωποι τους οποίους θεωρούσαν φίλους τους θα ένιωθαν τα ίδια ακριβώς συναισθήματα προς αυτούς, κάτι ανάλογο αποδείχτηκε πως ίσχυε τελικά μόλις στο 53% των περιπτώσεων.
«Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν την άποψη ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μάλλον ανίκανοι να αξιολογήσουν αν τα συναισθήματα που τρέφουν προς κάποιον άλλο χαρακτηρίζονται από αμοιβαιότητα ή όχι – κάτι που, ενδεχομένως, οφείλεται στο γεγονός ότι μια σχέση που δεν χαρακτηρίζεται από αμοιβαιότητα θέτει υπό αμφισβήτηση τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον ίδιος μας τον εαυτό», καταλήγει η έρευνα.