Τις νέες εργασιακές αλλαγές που έρχονται με το σχέδιο νόμου που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας αναλύει ο δικηγόρος Λουκάς Αποστολίδης.
Όπως αναφέρει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που έχει προαναγγελθεί διαχέεται από τη φιλοσοφία της εξατομίκευσης των όρων και των συνθηκών εργασίας κατ’ τρόπο που αποδυναμώνουν τη συλλογική ρύθμιση των όρων εργασίας.
Συγκεκριμένα ο κ. Αποστολίδης σημειώνει από τις ρυθμίσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί:
α. Ο χρόνος εργασίας, το 8ωρο μπορεί να γίνει 10ωρο με συμφωνία με τον εργοδότη, αφήνοντας στην άκρη τις συμβάσεις.
γ. Το κόστος εργασίας έχει δραματικά μειωθεί και με τις ως άνω ρυθμίσεις χειροτερεύει. Βέβαια υπάρχει και το «κερασάκι στην τούρτα» ότι στα επόμενα δύο χρόνια με κίνητρα προς τους εργοδότες, ο κατώτατος μισθός θα φθάσεις στα 751 ευρώ.
δ. Η «ευελιξία» της εργασίας καταλύει το εργασιακό μοντέλο της πλήρους απασχόλησης, στον βαθμό που και στη χώρα μας το 40% του εργατικού δυναμικού να ζει κυριολεκτικά την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα που φωλιάζουν στον ψυχικό και διανοητικό κόσμο των εργαζομένων.
ε. Πέραν από τις ρυθμίσεις που αναφέραμε για τους όρους και τις συνθήκες εργασίας, θεωρώ ότι οι μεγάλες ανατροπές, ακολουθούν στο συλλογικό πεδίο, στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του οργανωμένου εργατικού κινήματος και ίσως αποτελέσουν τον «ενταφιασμό» και την πλήρη αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής δύναμης των συνδικάτων.
Ειδικότερα, η απεργία, που αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο των συνδικάτων στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες ήταν αποδυναμωμένη και απομαζικοποιημένη τα τελευταία χρόνια και τώρα φαίνεται θα είναι σχεδόν απαγορευμένη μάλιστα και με αυστηρές κυρώσεις αν δεν τηρηθούν οι σκληρές και αυστηρές ρυθμίσεις για τη διεξαγωγή μιας απεργίας.
Ρυθμίσεις όπως:
α. Να διατίθεται το 40% του προσωπικού ως δύναμη προσωπικού ασφαλείας, αποδυναμώνει πλήρως τα αποτελέσματα της απεργίας στο Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ. Στον ιδιωτικό τομέα ούτως ή άλλως με τις μορφές μερικής απασχόλησης και τον φόβο της ανεργίας, η απεργία έχει αποδυναμωθεί. Και με την πανδημία και τα μέτρα το 40% του προσωπικού να παρέχει τηλεργασία, το όπλο της ανεργίας έχει πάθει αφλογιστία.
β. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μελών των οργανώσεων, οι πλειοψηφίες του 50% των μελών, οι νέες μορφές της «ευέλικτης» απασχόλησης, διαμορφώνουν αρνητικές συνθήκες για ενδυνάμωση και μαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, διότι θα ισχύσει ο κανόνας:
«διότι τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά…της ανεργίας».
γ. Η αδυναμία προστασίας της απεργίας, από τους απεργοσπάστες, το δικαίωμα της απεργίας καθίσταται άνευ περιεχομένου. Η αδυναμία αντιμετώπισης του απεργοσπαστικού μηχανισμού και μάλιστα με κυρώσεις όσους τολμήσουν να το αντιμετωπίσουν αφαιρεί κάθε σοβαρή αντίσταση του εργατικού κινήματος, έναντι των επιλογών του καφαλαίου.
δ. Και η ρύθμιση για αποζημίωση του εργοδότη, σε περίπτωση που δικαστικά κριθεί παράνομη η απεργία, αυτό αποτελεί ευρωπαϊκή πατέντα και πρέπει να κατοχυρωθεί.
“Συμπερασματικά, το μέλλον της εργασίας φαντάζει αβέβαιο και δυσοίωνο και χρειάζονται νέες στρατηγικές δράσης του οργανωμένου κινήματος και νέες μορφές υπεράσπισης των συλλογικών, οικονομικών – κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Σε μια συγκυρία που η πανδημία έχει φέρει τα πάνω – κάτω με τα περιοριστικά μέτρα, πιστεύω ότι δεν είναι καιρός για ψήφιση τέτοιων διατάξεων” σημειώνει ο Λουκάς Αποστολίδης.
Πηγή: DikaiologitikaNews