Η εξομολόγηση μίας αναγνώστριας, για το πρόβλημα που περνάει με την πεθερά της και το παιδί της.
Πολλά ζευγάρια παίρνουν διαζύγιο για τους δικούς τους λόγους. Όταν όμως υπάρχουν παιδιά στην μέση ένα διαζύγιο δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση. Τα παιδιά, πρέπει να μείνουν ψυχολογικά προστατευμένα από τα προβλήματα των μεγάλων.
Σίγουρα παιδιά που μεγαλώνουν σε μία οικογένεια, όπου το ζευγάρι μαλώνει διαρκώς μεταξύ του, δεν είναι σωστή οικογένεια για να μεγαλώσει ένα παιδί. Το διαζύγιο λοιπόν φαντάζει η καλύτερη λύση. Τι γίνεται όμως όταν ακόμη και μετά το διαζύγιο οι μεγάλοι προσπαθούν να χωρίσουν τα στρατόπεδα, χρησιμοποιώντας τα παιδιά ως στρατιώτες;
Μία αναγνώστρια πήρε διαζύγιο και μεγαλώνει των 10 ετών γιò της. Η πρώην πεθερά της, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον γιò της αναγνώστριας, σύμφωνα με την ίδια, για να το στρέψει εναντίον της. Διαβάστε παρακάτω και πείτε μας την άποψή σας:
Πριν έναν χρόνο χώρισα από τον άντρα μου. Ήμασταν μαζί από μικρά παιδιά, ήταν η πρώτη μου εμπειρία σε όλα και μπορεί από την αρχή της σχέσης μας να έβλεπα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, όμως ο πατέρας μου και η μητέρα μου βιάστηκαν να μας παντρέψουν, γιατί ο πατέρας μου δεν ήθελε “ο κόσμος να λέει ότι η κòρη του τραβιέται από δω και από κει”.
Στην αρχή βέβαια δε θα σας πω ψέματα. Πίστευα ότι τα ελαττώματά του θα τα διόρθωνα εγώ ή θα διορθωνόντουσαν από μόνα τους. Ήμασταν παντρεμένοι 10 χρόνια και έχουμε έναν γιò 10 χρονών από αυτόν τον γάμο.
Ο λόγος που χωρίσαμε δεν ήταν μόνο ένας. Καταρχάς από την αρχή της γέννησης του παιδιού δεν έδινε μία για την οικογένειά του. Συμπεριφερόταν σε πολλές περιπτώσεις απότομα στο παιδί, δεν είχε τον τρόπο να πλησιάσει τον γιò μας όπως θα έπρεπε.
Ο άντρας μου ήταν από χωριό και στην προσπάθειά του να κάνει το παιδί “άντρα” πολλές φορές γινόταν σκληρός μαζί του για ψύλλου πήδημα. Ακόμη και στο πρώτο μπάνιο του παιδιού, το βούτηξε άγαρμπα στην θάλασσα, γιατί “ποιος ο λόγος να τον χαϊδεύουμε; άντρας θα γίνει”.
Εκτός αυτού, αφιέρωνε πολύ λίγο χρόνο στο παιδί. Δούλευε όλη μέρα σε εργοστάσιο και όταν γύριζε σπίτι έτρωγε, έβλεπε καμία ταινία και έπεφτε για ύπνο. Και τα Σαββατοκύριακα που ήταν συνήθως ελεύθερος, προτιμούσε να τα περνάει με τους φίλους του και όχι με το παιδί του.
Εγώ δεν έχω δίπλωμα οδήγησης και με έπιανε το παράπονο κάθε φορά που ο πρώην άντρας μου, κανόνιζε να πάει για μπάνιο με φίλους και το παιδί το άφηνε πίσω ενώ γνώριζε πόσο πολύ ήθελε ένα μπάνιο. Εμένα ας μη με έπαιρνε, αλλά ας έπαιρνε τουλάχιστον το παιδί.
Επίσης, προτιμούσε να χαλάει λεφτά για να αγοράζει νέα εξαρτήματα στο αμάξι που δεν τα χρειαζόμασταν πραγματικά ή να αγοράζει dvd playes – τότε – και tablets και κινητά, παρά να μου δίνει χρήματα για τον παιδίατρο του παιδιού ή για τα ψώνια του μήνα.
Ο πατέρας μου αυτά τα 10 χρόνια που το παιδί ήρθε στις ζωές μας, ήταν εκείνος που έφερνε σακούλες με τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης στο σπίτι. Ήταν αυτός που μου έδινε λεφτά για τον παιδίατρο – γιατί εγώ δεν δούλευα μέχρι 2 χρόνια πριν -, ήταν αυτός που με πήγαινε και με γύριζε από τους παιδίατρους. Αυτός. Όχι ο πρώην άντρας μου.
Μάλιστα σε αυτό πιστεύω ότι είχε μερίδιο ευθύνης και ο πατέρας μου. Γιατί είχε κακομάθει τον πρώην άντρα μου και μία φορά όταν εγώ του είπα ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση, ο πρώην άντρας μου δε δίστασε να μου πει “γιατί δε δίνει ο πατέρας σου; αφού έχει λεφτά”.
Και γω το θύμα δεν μιλούσα. Οι γονείς μου, μου έλεγαν ότι είναι κρίμα να πάρουμε διαζύγιο, αφού υπάρχει ένα παιδί στην μέση. Ήταν σχεδόν κάθετοι με αυτό. Και ‘γω απλά δικαιολογούσα καταστάσεις. Κι επειδή ήμουν μεγάλο θύμα, επέτρεπα στον άντρα μου να περνάμε σχεδόν όλες τις γιορτές με τους δικούς του και σχεδόν καμία με τους δικούς μου.
Κι επειδή οι δικοί μου γονείς είναι σίγουρα πιο καλοπροαίρετοι, προσπαθούσαν να μην δημιουργήσουν προβλήματα στο ζευγάρι και δεν έλεγαν τίποτα. Το παιδί λοιπόν εξαιτίας αυτού είχε αδυναμία στους γονείς του πρώην μου και όχι στους δικούς μου, γιατί τους δικούς μου δεν τους έβλεπε και τόσο συχνά.
Ο λόγος που χωρίσαμε δεν ήταν δυστυχώς όλοι οι παραπάνω. Ο λόγος που χωρίσαμε ήταν γιατί στο τέλος με απάτησε. Κι εκεί ακόμη και ο πατέρας μου δεν μπορούσε να μου πει τίποτα. Θυμάμαι όταν έφυγε από το σπίτι, ένιωσα ανακούφιση. Έκλαψα αλλά ένιωσα παράλληλα και μία ανακούφιση.
Πέρασε ένας χρόνος από τότε και ενώ με τον πρώην άντρα μου τα πάμε σχετικά καλά με την πρώην πεθερά μου έχω σοβαρά προβλήματα. Τώρα που είμαι από την απέξω καταλαβαίνω ότι ο πρώην άντρας μου δεν είναι κακός. Σίγουρα έχει πολλά ψυχολογικά προβλήματα να λύσει, όμως δεν είναι κακός.
Απλά δεν ήταν έτοιμος να κάνει οικογένεια. Και ίσως να μην γίνει και ποτέ. Δεν είναι όλοι γι’ αυτό. Οπότε προσπαθώ να έχουν καλή σχέση με το παιδί, τον συμβουλεύω πως να τον προσεγγίζει και τώρα που είμαστε χωρισμένοι παίρνει πιο σοβαρά τις απόψεις μου από ότι πριν. Σαν φίλοι ταιριάζουμε περισσότερο.
Η πρώην πεθερά μου όμως δεν έχει κανένα πνεύμα συνεργασίας. Τα Σαββατοκύριακα που παίρνει το παιδί ο άντρας μου, μένει με την πρώην πεθερά μου, αφού ο άντρας μου γύρισε πίσω στο πατρικό του. Εκεί λοιπόν η πεθερά μου δηλητηριάζει το μυαλό του παιδιού.
Του λέει ότι εγώ απάτησα τον μπαμπά του, ότι σε λίγο καιρό θα φέρω νέο άντρα μέσα στο σπίτι, ότι δεν τον αγαπάω πραγματικά και μάλιστα του λέει ότι αν κάποια στιγμή θέλει να φύγει από μένα και να πάει σε αυτούς, η πεθερά μου θα κάνει ό,τι μπορεί για να τον βοηθήσει.
Το παιδί είναι σε ηλικία που καταλαβαίνει όμως δεν είναι σε ηλικία που μπορεί να ξεχωρίσει τον σωστό άνθρωπο από τον λάθος. Κάθε φορά που ερχόταν πίσω μετά τα Σαββατοκύριακα γινόταν επιθετικός μαζί μου. Με το που του έλεγα όχι σε κάτι, με απειλούσε ότι θα φύγει από το σπίτι.
Στην αρχή δεν είχα καταλάβει τι συμβαίνει. Πίστευα ότι είναι αντίδραση από το διαζύγιο. Μέχρι που μου είπε μέσες άκρες τι του λέει η πρώην πεθερά μου για μένα. Του εξήγησα, κατάλαβε και μετά την πήρα τηλέφωνο και έγινε ο τρίτος παγκόσμιος.
Φυσικά όμως έχει θράσος και δε θα σταματούσε εκεί. Μάταια προσπαθούσα να πείσω τον πρώην άντρα μου να της βάλει ένα μέτρο. Μου έλεγε ότι τα παίρνω όλα πολύ σοβαρά και ότι ο γιòς μου, λέει ψέματα και παραποιεί την αλήθεια. Ότι η πρώην πεθερά μου δεν τα λέει αυτά και ότι ο μικρός τα βγάζει από το κεφάλι του.
Το παιδί μου όμως ψέματα δεν λέει ποτέ. Κράτησε μισό χρόνο όλη αυτή η ιστορία. Μέχρι που το παιδί, από αντίδραση, επειδή του φάνηκε παιχνίδι, επειδή ξύπνησε στραβά, δεν ξέρω. Πήρε τηλέφωνο την πρώην πεθερά μου και της είπε ότι το χτύπησε άσχημα χωρίς λόγο.
Δείτε ακόμα Δεν έδωσε το όνομα της πεθεράς και την κλείδωσε έξω από το σπίτι μαζί με τα νεογέννητα μωρά
Όταν το έμαθα αυτό, γιατί ήμουν στο διπλανό δωμάτιο και το άκουσα μπήκα στο δωμάτιο και ξέσπασα σε κλάματα. Φυσικά και ποτέ δεν έχω αγγίξει το παιδί μου. Δεν θα το έκανα ούτε με λόγο ούτε χωρίς. Οπότε έκανα κάτι που δεν με κάνει περήφανη, όμως δεν άντεξα.
Ξεκίνησα να του φωνάζω κλαίγοντας και να του λέω αν θέλει να φύγει από μένα. Αν δεν μ’ αγαπάει πια. Το ξέρω ότι δεν ήταν σωστό. Το παιδί είχε μείνει και με κοιτούσε. Όμως και γω είμαι άνθρωπος. Όλον αυτόν τον καιρό προσπαθούσα να ξεπεράσω ένα διαζύγιο, ερχόμουν αντιμέτωπη με τους δικούς μου, που μου έλεγαν ότι ίσως ήταν καλύτερα να γυρίσω.
Προσπαθούσα να είμαι ο πυροσβεστήρας ανάμεσα στο παιδί και στον πατέρα του. Είχα άγχος για την ψυχολογία του παιδιού και δεχόμουν και όλον αυτόν τον ψυχολογικό πόλεμο από την μεριά της πρώην πεθεράς μου. Όταν άκουσα ότι το ίδιο μου το παιδί έλεγε ψέματα εις βάρος μου, απλά έσπασα.
Μετά από λίγο το παιδί μου ζήτησε συγγνώμη και του ζήτησα κι εγώ. Από εκείνη την μέρα και μετά όμως δεν αφήνω τον πρώην μου να το παίρνει τα Σαββατοκύριακα. Του λέω ότι θα έρχεται εδώ να τον βλέπει. Δεν μπορεί όμως και να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση.
Δεν το επιτρέπει ούτε ο νόμος όμως ούτε και η συνείδησή μου. Μπορεί να μην υπήρξε και ο καλύτερος πατέρας, όμως προσπαθεί και το παιδί έχει ανάγκη να τον βλέπει χωρίς εμένα δερβέναγα δίπλα του. Τι να κάνω; Πως μπορώ να την βάλω στην θέση της;
Πηγή : daddycool