Όπως θα ξέρετε ήδη φαντάζομαι (#3 στις τάσεις είναι αυτό), η προηγούμενη εβδομάδα είχε μια δυνατή και πολυαναμενόμενη προσθήκη στο μενού του Netflix, το ‘Sky Rojo‘. Και τι κάνουμε με αυτές τις προσθήκες; Τις «κατεβάζουμε» μονοκοπανιά σαν σωστοί επαγγελματίες binge-watchers που είμαστε.
Η ίδια η σειρά άλλωστε δεν κάνει πολύ δύσκολο το έργο μας, αφού τα 8 επεισόδια με 25-30 λεπτά διάρκεια το καθένα φεύγουν πραγματικά σαν νεράκι. Χωρίς πολλά πολλά λοιπόν, άλλη μία σειρά διαγράφεται από τη watch list. Το σημαντικότερο όλων όμως, είναι η γεύση που αφήνει.
Προσωπικά δε δηλώνω μεγάλη φαν των ισπανικών παραγωγών, αλλά τις έχω δει σχεδόν όλες (σταθερή στις απόψεις μου). Δεν είναι τόσο η γλώσσα που τις ενώνει, αλλά το storyline, η σκηνοθεσία και το παίξιμο που μοιάζουν σχεδόν παντού ίδια. Κι αυτό έχει αρχίσει να κουράζει λίγο. Θα μου πεις, ίσως φταίει που οι τρεις από αυτές (La Casa de Papel, White Lines, Sky Rojo) έχουν κοινό παρονομαστή κι αυτός είναι ο δημιουργός τους, Álex Pina. Ναι, μάλλον παίζει τον ρόλο του κι αυτό.
Από την άλλη όμως σκέφτομαι το Elite, που παρότι δεν έχει καμία σχέση με τις παραπάνω, πάλι στο ίδιο τσουβάλι θα το έβαζα για κάποιο λόγο. Είναι αυτή η λατρεία των Iσπανών απέναντι στη βία, το σεξ, την υπερβολική εκφραστικότητα και απόδοση χαρακτήρων, που νιώθεις ότι βλέπεις συνεχώς το ίδιο.
Και κατά πάσα πιθανότητα δε θα έμπαινες στον κόπο να το κάνεις, αν ταυτόχρονα δεν ήταν μάστερ στο να κρατούν την αγωνία στα ύψη!
Όχι πάντα με τους σωστούς τρόπους, αλλά το καταφέρνουν. Κι εσύ θες οπωσδήποτε να φτάσεις στο τελευταίο επεισόδιο.
Κάτι τέτοιο παίχτηκε και με το ‘Sky Rojo’.
Η ιστορία ξεκινά στο Las Novias, ένα strip club στο οποίο εκδίδονται γυναίκες, πολλές παρά τη θέλησή τους. Είναι δηλαδή θύματα trafficking και το να ξεφύγουν μοιάζει πολύ δύσκολο. Το επιχειρεί όμως η Gina και τα πράγματα πάνε στραβά. Σε μια σκηνή πάλης που έχει με το «αφεντικό» της, μπαίνουν να τη σώσουν δύο φίλες και συναδέλφισσές της και καταλήγουν να τον αφήνουν αιμόφυρτο (και νεκρό όπως εικάζουν) στο πάτωμα. Εκεί πια, δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από τη διαφυγή.
Στην προσπάθειά τους να το καταφέρουν εντωμεταξύ, αφήνουν άλλον ένα νεκρό πίσω τους και η κατάσταση δυσκολεύει πολύ για τις τρεις τους, ξεκινώντας ένα ταξίδι για να γλιτώσουν. Κυρίως από τους δύο νταβατζήδες τους, οι οποίοι είναι πολύ πιστοί στο αφεντικό τους και δίνουν όρκο να τις βρουν.
Γενικότερα σαν σειρά έχει πολλή δράση και σε κρατάει και στα 8 επεισόδια. Είναι αυτό που είπα και πιο πάνω. Η αγωνία χτυπάει κόκκινο και θες να μάθεις πώς καταλήγει. Ωστόσο, υπάρχει μια υπερβολή και… χαζομάρα σε ορισμένες καταστάσεις (σε φάση, γιατί έγινε τώρα αυτό;), που σε ξενερώνει και θες να στείλεις ένα mail στο σεναριογράφο με μια εναλλακτική σκηνή και να του μάθεις τη δουλειά του.
Είναι και το άλλο. Δεν ξέρω πώς την έχει δει ο Álex Pina, αλλά οι χαρακτήρες των έργων του είναι τέρμα εκνευριστικοί. Παρακολουθείς τα επεισόδια και θες να τους πάρει όλους και να τους σηκώσει!
Ξεκάθαρα το είχα ζήσει στο White Lines και στο La Casa de Papel αυτό, το έζησα και στο Sky Rojo τώρα. Αλλά έτσι τρως το σκαλωματάκι σου και κολλάς περισσότερο υποθέτω. Ειδικά τον έναν εκ των δύο αδερφών (τον παρανοϊκό, θα τον καταλάβετε αμέσως) θες να τον δεις να παθαίνει μεγάααλο κακό.
Η μόνη που μπορείς να υποστηρίξεις και από την οποία θα ακούσεις καμιά λογική κουβέντα είναι η Wendy (Lali Espósito). Btw, μιας και την αναφέραμε, το ξέρατε ότι Wendy και μικρή Roberta από την Floricienta είναι το ίδιο πρόσωπο;
Feel old yet?
Τέλος πάντων, αξίζει να αφιερώσεις το χρόνο σου εφόσον οι μέρες σου είναι τέρμα υποτονικές και δεν υπάρχει δράση ούτε για δείγμα. Και κάτι μου λέει πως έτσι είναι εδώ και ένα χρόνο.
Η σειρά θα σε κρατήσει και στα 8 επεισόδια, όχι γιατί είναι κάνα αριστούργημα, αλλά γιατί έχει ένταση και τα γεγονότα κυλάνε σχετικά γρήγορα. Από εκεί και πέρα, για να πεις ότι είδες κάτι σούπερ ουάου συγκλό, θα θες να είχαν γίνει αλλιώς πολλά πράγματα. Να έχουν έναν παραπάνω ρεαλισμό και περισσότερη φυσικότητα κυρίως. Αυτό το τελευταίο, ξαναλέω, πάει κυρίως στο παίξιμο των ηθοποιών.
Νισάφι πια τα άγρια βλέμματα τύπου γ@μ@ω και δέρνω και τα badass ξεφυσίματα από τη μύτη. Χορτάσαμε από την Τokyo τόνους από αυτά! Χαρακτηριστικά των Ισπανών είναι και πρέπει να τα βλέπουμε παντού;
Υ.Γ. Το τελευταίο επεισόδιο δίνει ξεκάθαρη πάσα σε δεύτερη σεζόν, οπότε ετοιμαστείτε όσοι το ξεκινήσετε.
Πηγή: neopolis
