Αν ο Seth Stephens-Davidowitz διάβαζε την παραπάνω ερώτηση, σίγουρα θα γελούσε από ικανοποίηση, όχι γιατί είναι χαιρέκακος, αλλά επειδή ως επιστήμονας δεδομένων, ο οποίος επιβεβαίωσε πρόσφατα ότι οι άνθρωποι λένε ό,τι τους συμφέρει στις απαντήσεις που δίνουν στις σχετικές έρευνες, έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ακόμα πιο δικαιωμένος. Ο Stephens αξιοποίησε μεγάλα σύνολα δεδομένων και κατέληξε στο συμπέρασμα πως «οι άνθρωποι υπερβάλλουν πολύ όταν ερωτώνται για τη σεξουαλική τους ζωή». Αλήθεια, γιατί κάποιος να πει ψέματα για το πόσο συχνά κάνει σεξ, ειδικά από τη στιγμή που οι εν λόγω έρευνες είναι ανώνυμες;
Η ερμηνεία που δίνεται είναι ότι μερικοί άνθρωποι απαντούν στις εν λόγω έρευνες αυτό που υποσυνείδητα πιστεύουν ότι οι άλλοι περιμένουν από εκείνους ν’ απαντήσουν ή αυτό που θα ήθελαν να τους συμβαίνει. Ενώ, δηλαδή, κατά βάθος μπορεί να κατακρίνουν κάποιον που «παραφουσκώνει» τις ερωτικές του επιδόσεις, όταν καλούνται να πάρουν θέση σε ένα ανώνυμο πλαίσιο, κάνουν αυτό που κοροϊδεύουν, και απαντούν αυτό που θεωρούν ότι είναι γενικώς αποδεκτό/«φυσιολογικό» ή ιδανικό. Συνεπώς, δεν είναι ειλικρινείς.
Εν τω μεταξύ, τα πορίσματα αυτών των ερευνών έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν ψυχολογικά τους ανθρώπους που τα διαβάζουν, οι οποίοι συγκρίνουν αυθόρμητα τους εαυτούς τους με ένα πλασματικό «μέσο όρο».Και κάπως έτσι διαμορφώνεται μια εικόνα, η οποία ίσως να μην έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα.
Όπως λοιπόν κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι πιο ενεργοί σεξουαλικά , απ’ ό,τι στην πραγματικότητα, αντίστοιχα οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι προωθούν μια συγκεκριμένη εικόνα της ζωής τους μέσα από τα social media, εξίσου πλασματική με τις απαντήσεις τους. Το θέμα είναι ποιος τους πιστεύει τελικά…
Το «ό,τι δηλώσεις είσαι» ισχύει εδώ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Κρατάτε μικρό «καλάθι» γενικώς.