Από τον Homo Sapiens, μέχρι τον Homo Erectus, τον Homo Habilis, τον Homo Floresiensis, καθώς και άλλα εξελικτικά ανθρώπινα είδη μέχρι σήμερα, η έννοια της «επιβίωσης»
κυριαρχούσε ασυναίσθητα στο οποιδήποτε DNA και είδος είχαμε κατά χρονική περίοδο να εξετάσουμε. Ο άνθρωπος υπήρξε σοφός, στάθηκε όρθιος, έγινε επιδέξιος, μέχρι που
κατέκτησε εντελώς τον πλανήτη Γη και έγινε ο βασιλιάς των ειδών σ’ έναν κόσμο με υπερφορτωμένη πληροφόρηση και γνώση, διανύοντας και φτάνοντας στα άλλοτε δύσκολα
και απόρθητα σημεία όλων των επιστημών. Γεγονός αδιαμφισβήτητο και αδιαταλάντευτο, που όμως δεν ταυτίζεται με την παράλληλη τάση του ανθρώπου να γκρεμίζει ό,τι χτίζει, να
αυτοκαταστρέφεται την ίδια στιγμή που κορυφώνονται τα επιτεύγματά του και ο ίδιος συναισθηματικά αδαής και πρωτόγονος, ποθεί να ξαναβρεθεί στο σημείο «μηδέν». Δε διστάζει να απαρνηθεί την υψηλή πολιτισμική και καταναλωτική ζωή και να ξαναγίνει πρωτόγονος, άξεστος, πιο γήινος από ποτέ…!
Κι εμείς, αναζητάμε στα τηλεοπτικά δρώμενα να ζήσουμε ξανά τη μικρογραφία της κοινωνίας
μας, τη διαδρομή του ανθρώπου που πάλεψε υπό αντίξοες συνθήκες να επιβιώσει, να παλέψει με την πείνα, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, την απουσία επικοινωνίας, αγάπης,
αντικειμένων, αλλά κυρίως να έρθουμε αντιμέτωποι για άλλη μια φορά με τις ίντριγκες, τα μίση, τα πάθη, τα ψυχικά και σωματικά όρια.
Αλήθεια, θα αναρωτιόταν κανείς, είναι όλα αυτά δείγματα της πνευματικής και εσωτερικής μας ένδειας ή μήπως άλλη μια τάση φυγής, διαφυγής από μια καθημερινότητα βάρβαρη, άτονη, άχρωμη;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα προφανώς και είναι υποκειμενική για τον καθένα και
αντικειμενική για κοινωνιολόγους και ψυχολόγους. Το ζητούμενο είναι από τη μια, ποιό το κίνητρο και από την άλλη, ποιό τελικά το δίδαγμα από την μανιώδη καθήλωση σε μια εικόνα με παραστάσεις και δρώμενα πρωτόγονα; Ή μήπως είναι η «ανθρωποφαγία» το νέο δεδομένο της εποχής, το νέο κίνητρο που μας εξιτάρει, μας τροφοδοτεί, μας απορροφά κάνοντάς μας αδιάφορους προς τον κόσμο της αυτογνωσίας, της ενδοσκόπησης, της καλλιέργειας;
Τι προσφέρει η ταύτιση του εαυτού μας με τους χαρακτήρες που παρακολουθούμε στους δέκτες μας; Ικανοποίηση, θαυμασμό, μίσος, συμπόνοια ή αδιαφορία;
Όπως και να’ χει η ανθρώπινη φύση, είτε βρίσκεται σε πραγματικά όρια επιβίωσης είτε τεχνητά δεν μπορεί να απαλλαγεί από όλα εκείνα τα στοιχεία που την αμαυρώνουν και
την οδηγούν στην οπισθοδρόμηση και την κοινωνική καταρράκωση και δεν μπορούμε να ξέρουμε αν γι΄αυτό ευθύνεται η κατάσταση επιβίωσης ή η δομή της ανθρώπινης ψυχής…
Ά-β-υ-σ-σ-ο-ς!
Πηγή:
VIP Classic Magazine
Ξεφυλλίστε το περιοδικό εδώ.