Δεν υπάρχει «κατάλληλη στιγμή» για να πεις ότι έπεσες θύμα βιασμού. Δεν είναι η ζωή των ανθρώπων Νόμος και Τάξη. Η σεξουαλική κακοποίηση δεν αφορά πάντα ιατροδικαστικά πορίσματα και απτές αποδείξεις. Ειδικά δε, όταν βρίσκεσαι σε μια τόσο τρυφερή ηλικία και ζεις σε μια κορεσμένη κοινωνία γεμάτη προκαταλήψεις που ξέρεις a priori ότι μια μερίδα της θα σκεφτεί -αν δεν τολμήσει να το πει ευθέως- «τα ήθελε και τα έπαθε»…
Πριν λίγο χτύπησα την πόρτα της Έλενας. Τη διέκοψα από το διάβασμά της. Την έσφιξα στην αγκαλιά μου. Της είπα ότι την αγαπώ και της ζήτησα οποτεδήποτε αισθανθεί ότι κάποιος την ευτελίζει, την πιέζει, την τρομάζει ή την αναγκάζει να κάνει κάτι που δε θέλει, να μου το πει χωρίς καμία ντροπή. Σχεδόν την ικέτεψα να το κάνει. Με κοίταξε προβληματισμένη. Είναι αδύνατο να εξηγήσω σε ένα 9χρονο κοριτσάκι λεπτομέρειες. Θέλω μόνο να μάθει να είναι δυνατή και τολμηρή και να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματά της. Γιατί η κακοποίηση δεν είναι μόνο σωματική. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ από τραύματα που φεύγουν από το σώμα με τον καιρό. Είναι χαρακιές στην καρδιά, την ψυχή και το μυαλό που μένουν ανεξίτηλες, ανέγγιχτες μέχρι να πεθάνεις.
Το να υποστηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις τη Σοφία Μπεκατωρου και κάθε Σοφία που έχει υποστεί κακοποίηση και την εξομολογείται δημόσια, δεν είναι θέμα φεμινισμού. Είναι θέμα στοιχειώδους ανθρωπιάς και αναγνώριση γενναιότητας για μια γυναίκα που προσπέρασε τον φόβο, την ενοχή που της δημιούργησαν, τον τρόμο και την προκατάληψη, για να μιλήσει για κάτι τόσο ευαίσθητο και προσωπικό. Μια γυναίκα που έχει συζητηθεί μόνο για μετάλλια, για μεγάλες αθλητικές διακρίσεις, τόλμησε να μιλήσει για την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της και άνοιξε τον δρόμο και σε άλλες γυναίκες να το κάνουν. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να την χειροκροτήσω.
Καμία γυναίκα δεν λέει ότι έχει βιαστεί αν δεν έχει βιαστεί. Καμία γυναίκα δε θα «χρησιμοποιούσε» μια τέτοια εμπειρία για να γίνει λίγο πιο γνωστή, λίγο πιο δημοφιλής ή για να κερδίσει κάτι από αυτό που την πλήγωσε πιο πολύ στη ζωή της.
«Μα γιατί δεν το είπε όταν συνέβη και το λέει τώρα;». Και μόνο το ότι τίθεται αυτό το ερώτημα, είναι πραγματικά απογοητευτικό για το πώς οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να είναι τόσο καχύποπτοι απέναντι σε άλλους ανθρώπους που ανοίγουν την καρδιά τους… Για το πώς οι άνθρωποι έχασαν την πίστη τους στην ίδια την ανθρωπότητα.
Η κάθε γυναίκα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να μη μιλήσει ποτέ και σε κανέναν για κάτι που την πλήγωσε. Έχει όμως και το αναφαίρετο δικαίωμα να το κάνει όποτε εκείνη θελήσει, όποτε εκείνη νιώσει έτοιμη και δυνατή για να το διαχειριστεί. Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει και θα αποφασίσει αν και πότε είναι σωστό και πρέπον να μιλήσεις για βιασμό και σεξουαλική κακοποίηση;
Μόνο ένας μισογύνης. Μόνο ένας κακόβουλος άνθρωπος. Μόνο κάποιος που δεν έχει καν φανταστεί πώς είναι να είσαι ανυπεράσπιστη γυναίκα στα χέρια ενός αδίστακτου άνδρα που δεν ξέρει τι θα πει ΟΧΙ, γιατί… «δε θα τολμήσει ποτέ να το πει».
Ένας μικρός εφιάλτης. Να ντρέπεσαι για το σώμα σου χωρίς να φταις εσύ για κάτι. Η απόλυτη εκμετάλλευση. Ο απόλυτος ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης.
Σήμερα το θέμα δεν είναι η Σοφία Μπεκατώρου. Είναι όλες οι Σοφίες εκεί έξω. Οι Σοφίες όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών τάξεων, οι Σοφίες αθλήτριες, οι Σοφίες μη αθλήτριες, οι Σοφίες φοιτήτριες, οι Σοφίες κάποιας μαμάς και κάποιου μπαμπά…
Σοφία σ’ ευχαριστούμε. Όχι γιατί είπες κάτι που δεν το έχουμε ξανακούσει. Αλλά για την τόλμη σου και τη γενναιότητά σου από τη θέση που βρίσκεσαι να βροντοφωνάξεις χωρίς φόβο και πάθος ένα σπουδαίο μήνυμα σε όλες μας: Μη φοβάστε! Μιλήστε. Καταδικάστε όσους προσπάθησαν να σας ευτελίσουν και να σας εκμεταλλευτούν. Αυτοί πρέπει να λογοδοτήσουν. Όποιοι κι αν είναι, όπου κι αν βρίσκονται.
Πηγή: queen.gr