Αν ήσασταν καλοί στην ιστορία, θα θυμάστε ίσως από τα σχολικά μας χρόνια την ιστορία του Ακάθιστου Ύμνου. Το έτος 626, και ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος ηγείτο εκστρατείας του βυζαντινού στρατού κατά των Περσών, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνιδίως από τους Αβάρους. Γνωρίζοντας την απουσία του στρατού, οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες, τη νύχτα της 7ης προς 8η Αυγούστου, ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενεθάρρυνε τον λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή αρωγή, δημιούργησε τρικυμία και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ αντεπίθεση των αμυνόμενων προξένησε τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι.
Την 8η Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη ως τότε απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στον Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ». (πηγή wiki)
Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά; Για να κάνω εισαγωγή για το επικοβυζαντινό βίντεο από τη σχολή ψαλτικής (σχολή που δεν ήξερα ότι υπάρχει) στο instagram. Στο βίντεο, βλέπουμε τους μαθητές της να ψάλουν από το μπαλκόνι της σχολής σε ένα λεωφορείο που έχει κολλήσει στον δρόμο, σαν άξιοι απόγονοι των βυζαντινών προπατόρων τους, όρθιοι και μελωδικοί.
Στα σχόλια διαβάζουμε:
“Δώστε μια κόρνα στον Μπαρτζώκα κ διαρκείας στα παιδιά!”
“Τα παιδιά ψέλνουν κεκραγάρια και οι άλλοι στα σχόλια γράφουν Χριστός Ανέστη”
“Χριστός Ανέστη μέ Αγάπη Θεού τώρα τώρα τώρα αμέσως.”
“Της τα έψαλαν ένα χεράκι”
Η φωνή τους δένει άψογα με τα κορναρίσματα δε συμφωνείτε;
πηγή: mikropragmata.lifo.gr