Γιώργος Παπανδρέου: 15 χρόνια μετά το Καστελλόριζο και μάλλον δεν κατάλαβε. Εμείς καταλάβαμε;
Ήταν ο Φρανκ Ζάπα που το ‘χε πει: «Χωρίς παρέκκλιση από το κανονικό, η πρόοδος δεν είναι δυνατή». Κι ο Γιώργος ο Παπανδρέου με όνομα βαρύ- άχθος δυσβάσταχτο στους αβροδίαιτους ώμους του- γνώριζε τη μουσική του ροκ Ζάπα από τα χρόνια της νιότης του.
Το έργο του χαρακτηριζόταν από ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, πειραματισμό, δεξιοτεχνία, σάτιρα της κουλτούρας και την έλλειψη συμμόρφωσης σε τυπικούς κανόνες… Το έργο του δεν ήταν αντιληπτό για όλους… Του Φρανκ Ζάπα, για να καταλαβαινόμαστε.
Το έργο του Γιώργου Παπανδρέου, που είχε παππού τον Γεώργιο (διαπρύσιο αντικομουνιστή), τον αποκαλούμενο Γέρο της Δημοκρατίας και πατέρα τον Αντρέα (ανεπανάληπτο μπον βιβέρ), έγινε αντιληπτό από το ευρύ κοινό μια μέρα σαν σήμερα, όταν το σύνθημά του: «λεφτά υπάρχουν» έγινε πράξη. Τα βρήκε τα λεφτά ο Γιώργος στον Μηχανισμό Στήριξης: ΔΝΤ και ΚΕΤ. Τα υπόλοιπα ας μας τα ξαναπεί ο Φρανκ Ζάπα με μια σοφή ρήση του: «Υπάρχει περισσότερη ηλιθιότητα από ό,τι υδρογόνο στο σύμπαν…»…
Ηλιθιότητα γιατί; Γιατί (αφελείς θα λέγαμε) κάποιοι πίστεψαν ότι «λεφτά υπάρχουν»!
Ήταν ανήμερα της ονομαστικής εορτής του: του Αγίου Γεωργίου, έτος 2010 και το Καστελλόριζο είχε ντυθεί στα επίσημα για να υποδεχτεί έναν Πρωθυπουργό, τον Γιώργο Παπανδρέου. Όταν έφυγε ο Γιώργος το Καστελλόριζο- η Μεγίστη επισήμως- μίκρυνε και η Ελλάδα ολόκληρη έβγαλε τα αποφόρια από τα ντιβανομπάουλα…
Μια μέρα πριν, την Πέμπτη 22 Απρίλιου, συνεκλήθη άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο, υποτίθεται για θέματα αποκρατικοποιήσεων. Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός ήθελε να ανιχνεύσει τις προθέσεις των μελών της Κυβέρνησης αναφορικά με την υποβολή αίτησης για την άμεση ενεργοποίηση του Μηχανισμού Στήριξης. Έπειτα από τέσσερις ώρες σύσκεψης λαμβάνει το «πράσινο φως» και συντάσσεται η σχετική επιστολή. «Πρόεδρε, να ακυρώσουμε το ταξίδι;» τον ρωτούν οι συνεργάτες του. «Γιατί να το ακυρώσουμε; Η ζωή συνεχίζεται» απαντά εκείνος. «Θα κάνω το διάγγελμα από το Καστελόριζο»· και το ‘κανε.
Έτσι, την ημέρα της ονομαστικής εορτής του ο Πρωθυπουργός φόρεσε μοβ-πένθιμη γραβάτα στο πνεύμα των περιστάσεων και έχοντας ως φόντο το ηλιόλουστο μαγευτικό λιμανάκι του Καστελόριζου, με τα πολύχρωμα κεραμοσκεπή σπιτάκια, στέκεται μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα της δημοσίας τηλεόρασης προκείμενου να ανακοινώσει στον ελληνικό λαό τα θλιβερά μαντάτα, που θα ήταν η αρχή μιας δεκαετίας συνεχούς δοκιμασίας των οικονομικών, θεσμικών, κοινωνικών, πολιτικών και κυρίως ηθικών αντοχών μας…
«Το έργο μας συνεχίζεται»…
Σήμερα, 15 χρόνια μετά, ο Γιώργος Παπανδρέου, στο περιθώριο της Ιστορία πια, μιλάει την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και στον διευθυντή της Περικλή Δημητρόπουλο και λέει, δίχως αιδώ και- με ολίγη περίσκεψη: «Ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία, δεκαπέντε χρόνια μετά την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης, να μιλήσω για εκείνη την κρίσιμη εποχή των μεγάλων αποφάσεων. Γιατί αυτό που εξακολουθεί να λείπει από τον δημόσιο βίο είναι ακριβώς αυτό: οι μεγάλες, τολμηρές αποφάσεις. […] Πρακτικά, το μήνυμα ήταν “Το έργο μας συνεχίζεται”. […] Κι αν το Καστελλόριζο για κάποιους έγινε σύμβολο της κρίσης, τους καλώ να το γνωρίσουν. Γιατί αυτό το πολύ όμορφο νησί, μαζί με τους φιλόξενους κατοίκους του, δεν θυμίζει μόνο μια δύσκολη στιγμή, θυμίζει και την ανάγκη να αλλάξουμε πορεία. Να σταματήσουμε την αυτοϋπονόμευση. Να εγκαταλείπουμε ή να κομπάζουμε για τον τόπο μας, αλλά να επενδύσουμε ξανά στις πραγματικές μας δυνάμεις». Αυτά κατάλαβε, αυτά είπε και εμείς καταλάβαμε περισσότερα…
O ευόλισθος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δεν μετανόησε γιατί δεν εννόησε (Άκης Πάνου, μουστάκια…) κι εμέις που κατανοήσαμε ότι… «χωρίς παρέκκλιση από το κανονικό, η πρόοδος δεν είναι δυνατή», ευχόμαστε «χρόνια πολλά Γιώργο» κι άλλο κακό να μη μας τύχει…