Μία νέα μελέτη από το Cornell University, θέλει να αποδείξει πως ορισμένα φυτά πληρούν τις προδιαγραφές για να αναγνωριστούν ως νοήμοντα όντα, αφού ακόμα και χωρίς ένα κεντρικό νευρικό σύστημα, αντιδρούν στο περιβάλλον τους διαθέτοντας κάποιου είδους μνήμη, ενώ διαθέτουν και ικανότητες λήψης αποφάσεων.
Το φυτό Solidago altissima, φαίνεται πως μπορεί να “ακούσει τις κραυγές” των γειτόνων του όταν αυτοί απειλούνται από κάποιο φυτοφάγο ζώο.
Όταν λοιπόν οι προνύμφες εντόμων ξεκινούν να μασούν τα φύλλα των φυτών αυτών, τα φυτά παράγουν κάποιες οργανικές ενώσεις (VOCs) οι οποίες δίνουν το σήμα στα έντομα πως το φυτό έχει καταστραφεί, παρακινώντας τα να φύγουν προς αναζήτηση μιας καλύτερης πηγής τροφής. Ταυτόχρονα, τα φυτά που απειλούνται μεταβάλλουν την αντανάκλαση του κόκκινου φωτός στα φύλλα τους, κάτι που μπορεί να ανιχνευθεί από άλλα φυτά σε μεγάλη απόσταση.
Μόνο όμως οι κοντινοί συγγενείς του φυτού με την κατάλληλη “κατανόηση” μπορούν να αντιληφθούν το σήμα των φυτών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Άμεσα λοιπόν ενισχύουν τις άμυνές τους ενάντια στους θηρευτές, μεγαλώνοντας ταχύτερα και παράγοντας αμυντικές ουσίες για να απωθήσουν τα έντομα.
Με αυτόν τον τρόπο, τα συγκεκριμένα φυτά δεν αντιλαμβάνονται απλά τις πληροφορίες του περιβάλλοντός τους, αλλά αναμένουν και προετοιμάζονται για μελλοντικές συνθήκες βάσει των τωρινών συνθηκών.
Οι επιστήμονες του Cornell ισχυρίζονται πως αυτή η συμπεριφορά ανήκει “στην ομπρέλα μιας γενικής έννοιας” της νοημοσύνης, όπου πετυχαίνουν στόχους όπως η επιβίωση, σε ένα ευρύ φάσμα συνθηκών.
Τα φυτά αυτά μπορεί να μην έχουν νεύρα που να επικοινωνούν μέσω ηλεκτρικών σημάτων, αλλά τα κύτταρά τους ενώνονται σε συστήματα που λειτουργούν μέσω χημικών σημάτων, επιτρέποντας στο δίκτυο να κινηθεί και να αντιδράσει ως μία οντότητα, ακόμα και χωρίς ένα κεντρικό νευρικό σύστημα.
Μπορούν να μυρίσουν το περιβάλλον τους με τεράστια ακρίβεια. Από όσο ξέρουμε, κάθε κύτταρό τους μπορεί να το κάνει αυτό. Ανάλογα με τις πληροφορίες που λαμβάνει από το περιβάλλον, το φυτό αλλάζει τη συνηθισμένη συμπεριφορά του. Δεδομένης αυτής της συνθήκης και των αποδείξεων, το ερώτημα δεν είναι αν τα φυτά επιδεικνύουν συμπεριφορές νοημοσύνης, αλλά πώς το πετυχαίνουν αυτό χωρίς ένα κεντρικό νευρικό σύστημα και ποιες οικολογικές επιπτώσεις υπάρχουν με αυτές τις συμπεριφορές.
Η απόδοση του όρου “νοημοσύνη” στα φυτά είναι αμφιλεγόμενη και πολλοί επιστήμονες παραμένουν σκεπτικοί, αντιδρώντας στην ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιώντας έναν υποκειμενικό όρο όπως η “νοημοσύνη”. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι ξεκάθαρο πως χρειάζεται περαιτέρω μελέτη για να μάθουμε περισσότερα για την αντίληψη, τη μάθηση, τις διεργασίες μνήμης και τη δυνατότητα αποφάσεων στα φυτά.
πηγή: unboxholics