- Τι θα ακούσουμε στα LIVE σου;
Το πρόγραμμα που παρουσιάζουμε -και γενικότερα αυτό που μου αρέσει εμένα να κάνω- είναι να μην κρατάω τίποτε μέσα μου. Να τα βγάζουμε όλα έξω. Οπότε πλέον στις παραστάσεις έχουμε και πρόζα, έχουμε κείμενο, τραγούδια, έχουμε διασκευές και καινούρια τραγούδια, έχουμε ζογκλερικά, ταχυδακτυλουργικά. Προσπαθώ να χορέψω, δεν τα καταφέρνω αλλά δεν πειράζει η προσπάθεια μετράει. Είμαστε ένα γεμάτο show, όπου προσπαθώ να καλύψω λόγω οικονομικής κρίσης και τα μπαλέτα και τα υπόλοιπα θεάματα.
Βέβαια έχω και από πίσω μου μία ομάδα τεσσάρων μουσικών η οποίοι είναι εξαιρετικοί, καλοκουρδισμένοι, είμαστε φίλοι και το διασκεδάζουμε από την αρχή μέχρι το τέλος
-Είδα ότι δίνεις ιδιαίτερη έμφαση στους μουσικούς σου. Παντού υπάρχει η αναφορά της ομάδας
Κοίταξε χωρίς τους ανθρώπους αυτούς δεν θα ήμουν πουθενά
Η μπάντα είναι σαν μια σχέση. Είναι γκομενική σχέση. Είναι και φιλική. Υπάρχουν πολλές προστριβές και επειδή έχετε και έναν κοινό σκοπό και παθιάζεστε με αυτό το πράγμα που κάνετε και κάνετε κάτι όχι μόνο για να κάνετε παρέα και να πίνετε καφέδες αλλά για να δημιουργήσεις κάτι εξαιρετικό πρέπει να είσαι απόλυτα συντονισμένος με τους ανθρώπους τους οποίους συνεργάζεσαι. Πάντα έπαιζα με εξαιρετικούς μουσικούς και εξαιρετικές προσωπικότητες και καλλιτέχνες ανθρώπους σπουδαίους αλλά για να πάρεις τέσσερις τέτοιους να τους ταιριάξεις μεταξύ τους και να ταιριάξεις και εσύ εκεί κάπου μέσα…
-Και να βγει και το τελικό αποτέλεσμα…
Και να υπάρχει ομόνοια δηλαδή.. μπορώ να σου πάρω τέσσερις εξαιρετικούς μουσικούς και να στους βάλω στον ίδιο χώρο και να φαγωθούν μεταξύ τους.. ενώ σε αυτή την περίπτωση η ευλογία είναι ότι ο ένας σέβεται τον άλλον, εκτιμάει τον άλλον μουσικά , υπάρχει -αυτό το κλισέ- το ωραίο κλίμα στα καμαρίνια γι αυτό και βγαίνει πάνω στη σκηνή.
Επίσης η αλήθεια είναι ότι τους ταλαιπωρώ κιόλας
-Και σε αντέχουν?
Να σου πω σε τι περιπέτειες τους έβαλα φέτος το καλοκαίρι. Κάναμε πρόβες για ένα πρόγραμμα που κάναμε μόνοι μας το καλοκαίρι, κάναμε πρόβες για ένα πρόγραμμα που κάναμε με την Πένυ Μπαλτατζή, για το κήπο του μεγάρου μουσικής, πρόβες μαζί με όλους τους υπόλοιπους καλλιτέχνες, κάναμε και για το «στην υγεία μας» άλλες πρόβες για τα υπόλοιπα τραγούδια που έπρεπε να βγουν, κάναμε χώρια πρόβες για μια εκδήλωση που έπρεπε να είναι όλα στα αγγλικά για τον τουρισμό της Πελοποννήσου. Το Μιχάλη τον πιανίστα μου τον έχωσα να μου γράψει ένα 7λεπτο musical για το «στην υγειά μας» άλλο ένα για μια εκδήλωση στο Los Angeles που παρουσίαζαν τα βραβεία ελληνικού κινηματογράφου.
– Ακούγονται πολλά όλα αυτά μέσα σε μια περίοδο…
Τους έχω στο χώσιμο είναι η αλήθεια. Γράψαμε και μουσική για μια παιδική παράσταση που παίζει εδώ στην Αθήνα.
-Κατάλαβα… workaholics!
Γι αυτό θα ήτανε άδικο για εμένα να γυρίσω και να πω ότι ναι βεβαίως έρχομαι και θα παρουσιάσω ένα υπέροχο πρόγραμμα το οποίο το έφτιαξα χωρίς να συμπεριλάβω τους μουσικούς μου
-Και από ξεκούραση;…
Κοίτα η αλήθεια είναι ότι με το που μπήκε το 2016, ο Θεούλης, η Παναγία και δεν ξέρω ποιοι άλλοι συνεργαστήκανε και μου δώσανε 3 μέρες, όπου έβαλα τις πιτζάμες μου και έκατσα μέσα σπίτι και δεν έκανα τίποτε άλλο
-Τόσο καλά?
Ναι με τις πιτζάμες, playstation, ταινιούλες, πίτσα και τι ωραία τι καλά!…
– Πες μου μία αγαπημένη που είδες πρόσφατα.
Κοίταξε να δεις, το ωραίο είναι ότι πλέον οι σειρές οι αμερικάνικες έχουν γίνει πιο ωραίες από τις ταινίες, που έχω σκαλώσει πιο πολύ με σειρές. Το sherlok holmes ας πούμε…
-Επειδή ανέφερες και το Θεούλη και την Παναγία… στο μυαλό το δικό σου στη λογική τη δική σου ή στην ψυχή σου υπάρχει ο Θεός?
Ναι, ναι υπάρχει. Δεν το έχω σταθμίσει πως λειτουργεί αυτό το σύστημα (Θεός-Δαίμονας). Είμαι ένας μπερδεμένος άνθρωπος -νομίζω ότι αυτό βγαίνει και μέσα από τη μουσική μου γιατί αν ακούσεις δίσκους δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής το οποίο να μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Πιστεύω πάρα πολύ στην ανώτερη δύναμη. Πρέπει μέσα μου να πιστεύω σε κάτι περισσότερο από τον άνθρωπο αυτό που είμαστε εμείς, αν και είμαστε ένα εξαιρετικό δημιούργημα. Πλάσματα τα οποία φυτρώνουν στον πλανήτη και ερχόμαστε εδώ, μαθαίνουμε να μην ακουμπάμε το μάτι της κουζίνας, να μην βάζουμε το χέρι στην πρίζα, να μιλάμε καλύτερα στους μεγαλύτερους και μετά από αυτό δεν ξέρουμε τίποτε άλλο. Δηλαδή ξέρουμε να κατασκευάσουμε, να φτιάξουμε τη ζωή μας αλλά δεν ξέρουμε για ποιο λόγο έχουμε έρθει εδώ. Οπότε αναγκαστικά ανακαλύπτουμε πολλά πράγματα.. Θεούς…
-Την ανάγκη μας να το απαντήσουμε λες;
Ναι εμένα με χαλαρώνει αυτό και η αλήθεια είναι ότι το έχω ανάγκη. Επίσης μου αρέσει τρομερά επειδή πιστεύω πάρα πολύ στην αγάπη και στη καλοσύνη των ανθρώπων στη κατανόηση στη συμπόνια και σε όλα τα θετικά συναισθήματα για τα οποία μίλησαν ο Χριστός, ο Γκάντι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που εμείς οι υπόλοιποι τους δολοφονήσαμε
-Το τέλειο δημιούργημα… ο άνθρωπος, τους δολοφόνησε!
Ναι αυτό το έλεγε ο Μπίλι Χιγκς ότι όλοι… ο Χριστός, ο Γκάντι, ο Μαρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Τζον Κένεντυ, ο Τζον Λένον, οποιοσδήποτε προσπάθησε να βγει και να πει κάτι για την αγάπη ή τον κρεμάσανε ή τον σταυρώσανε ή τον πυροβολήσανε…
Αυτά πάντα είναι μεγάλες συζητήσεις που καλό είναι ή να έχεις μια έξυπνη ατάκα και να απαντήσεις -ξέρω γώ τύπου Πανούσης και να γελάσουμε λίγο και να σκεφτούμε λίγο- ή αλλιώς ξεφεύγεις τελείως και πας σε αυτούς τους περίεργους δρόμους που με έβαλες τώρα να σκεφτώ…
-Πες μου κάτι για τον Μπάουι μιας και είναι πρόσφατος ο θάνατός του
Δεν ξέρω… κοίτα η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ την σχέση την τεράστια με τον Ντέιβιντ Μπάουι. Υπήρχε πάντα ένας σεβασμός απέναντι σε αυτή τη προσωπικότητα, απέναντι στη μουσική του, χωρίς να είναι στο top 3 των μουσικών μου επιλογών. Ήτανε πάντα όταν ήθελα να ταξιδέψω λίγο…
-Άρα δεν ανήκεις σε αυτούς που έχουν κάνει το χαμό στα social media. Για την απώλεια τίνος θα ήσουν υπερβολικός;
Ξέρω γω… φαντάζομαι για κάποιον πιο κοντινό μου άνθρωπο.. η αλήθεια είναι ότι όλοι θα πεθάνουμε. Αυτό που μου έδωσε ελπίδα στο Μπάουι είναι ότι όταν ξεπέρασα τα 27 χρόνια και ζούσα ακόμα κατάλαβα ότι δεν ανήκω στη γενιά εκείνη, στους θρυλικούς τραγουδιστές που πέθαναν στα 27… Joplin, Morrison, Winehouse
Μετά όταν περνάς και τα 33, που λες δεν πέθανα ούτε στα 33 δηλαδή Μεγαλέξανδρος, Χριστός, λες κάτι άλλο πρέπει να κάνω. Εντάξει τώρα, αφού βλέπω ότι και στα 69 έχω ένα περιθώριο να αποτυπωθώ σαν θρύλος κάτι είναι και αυτό…
-(γέλια…)
Υπάρχει μια νεκρολαγνεία.. εννοείται ότι η απώλεια ενός ανθρώπου είναι τραγικό γεγονός, επειδή δεν ξέρουμε που πηγαίνει, επειδή τον χάνουμε και εμείς από τις ζωές μας, αλλά νομίζω ότι από τη στιγμή που φεύγει ένας τόσο φωτεινός άνθρωπος, ο οποίος έχει προσφέρει έχει κάνει τα πράγματα που ήταν να κάνει… επίσης έχει σημασία ότι φεύγει περήφανα!
– Με μια λιτή ανακοίνωση, είπε άντε γεια στην ουσία
Ναι.
-Ας μιλήσουμε λίγο για το σύστημα των social media, το οποίο ανεβάζει και κατεβάζει ανθρώπους, συνειδήσεις, καλλιτέχνες, πολιτικές
Δεν μου αρέσει να κρίνω άσχημα γενικότερα πράγματα. Δηλαδή αν ήταν στο χέρι μου, προσπαθώ να βγάλω μέσα από τη ψυχολογία μου το dislike
– και να μείνεις στο like…
Ναι προσπαθώ να επικοινωνώ μέσα από πράγματα που μου αρέσουν και όχι σε πράγματα που με δυσαρεστούν. είναι ωραίο που ο κόσμος έχει κάπου να ξεσπάσει και κάπου να πει τη γνώμη του και κάπου να αντιδράσει ή να τα βγάλει από μέσα του. Είναι ίσως και αυτό μέρος της εξέλιξης.Δεν μπορούμε να το σταματήσουμε. ούτε θέλω να θεωρήσω τον εαυτό μου οπισθοδρομικό επειδή έχει πλέον κάποιος το δικαίωμα να μπει στο ίντερνετ και να γράψει, να με κράξει ή να κράξει κάποιον άλλο.. ναι είναι δικαίωμά του, είναι άποψή του.. από εκεί και πέρα δεν μπορείς να πεις ότι το ίντερνετ δεν είναι ένα χρήσιμο εργαλείο ή ένα μέσο πληροφόρησης-ενημέρωσης. Δεν μπορείς να το κάψεις επειδή δεν λειτουργεί ακριβώς έτσι όπως το είχες στο μυαλό σου
-Ενώ η κρίση φουντώνει, η καλλιτεχνική δραστηριότητα αυξάνει…
Έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα και δεν ξέρω τι είναι αυτό, ποιος είναι ο καταλύτης ο οποίος τα αλλάζει…Και μόνο το γεγονός πως η τηλεόραση σταμάτησε να κάνει παραγωγές, γέμισαν τα θέατρα με ηθοποιούς και οι ηθοποιοί έψαχναν την καλλιτεχνική τους έκφραση και επίσης ένα εισόδημα. Στην αρχή ήταν πάντα αυτή η αναμονή δηλαδή άλλα δύο χρόνια, άλλο ένα χρόνο άλλα τρία χρόνια.. Τώρα επειδή το βλέπεις αυτό το πράγμα ξεχειλώνει και δεν έχει σταματημό, πλέον ο κόσμος έχει σταματήσει να νοσταλγεί και να μπαίνει στη λογική του «Α!, να ξαναγίνουνε τα πράγματα όπως ήτανε».Γιατί έχουν δει ότι δεν μπορούν να ξαναγίνουν τα πράγματα όπως ήτανε. Έτσι φαντάζομαι, έτσι τα αντιλαμβάνομαι εγώ… και βγαίνει ο κόσμος να δει ποιο είναι το επόμενο βήμα, τι να κάνει τώρα για να αντεπεξέλθει…
-Και παίρνει τις αποφάσεις του;
Ναι και δραστηριοποιείται τελείως διαφορετικά. Επίσης έχει συμπέσει και το γεγονός όλο αυτό με το ίντερνετ και με το youtube, που καλλιτεχνικά έχεις πολύ πρισσότερο χώρο για να εκφραστείς. Δηλαδή οι εταιρίες δεν έχουν πλέον τη δύναμη που είχανε. Οι εταιρίες αυτό που έχουν είναι ίσως ένα επικοινωνιακός χαρακτήρας σε ένα μικρότερο, πιο κλειστό κύκλο όσον αφορά τα ΜΜΕ τηλεοράσεις, ραδιόφωνα κλπ., αλλά από τη στιγμή που εσύ έχεις το ταλέντο και έχεις μια βιντεοκάμερα και μία κιθάρα μπορείς να βγεις στο youtube και να αποκτήσεις από εκεί μέσα το κοινό σου, μπορείς να εκφραστείς, μπορείς να εκδηλωθείς, μπορείς να μάθεις.
-Και αυτό μόνο καλό μπορεί να θεωρηθεί έτσι δεν είναι; ή όχι; Ή μήπως πάει μαζί με την πειρατεία χεράκι-χεράκι ας πούμε και δημιουργεί άλλα προβλήματα?
Νομίζω η πειρατεία είναι μια ξεπερασμένη λέξη πλέον δηλαδή κάποια στιγμή μου ζήτσαν να κάνω μία εκφώνηση για τους κινηματογράφους που κλείνουνε και τα video club..η αλήθεια είναι ότι όσο και να θέλω να βοηθήσω ανθρώπους να μεταφέρω ένα μήνυμα είναι ένα περίεργο μήνυμα αυτό το πράγμα γιατί στον Έλληνα που του έχουν κόψει τη σύνταξη τον έχουν απολύσει και που θεωρεί δικαίωμά του να κατεβάσει μια ταινία να κατεβάσει ένα τραγούδι δωρεάν σε αυτήν την εποχή δεν μπορείς να βγεις εσύ και να του πεις ξέρεις η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική εδώ η πολιτεία σκοτώνει εμένα έχει σκοτώσει τη δουλειά μου, έχει σκοτώσει το γάλα του παιδιού μου. Οπότε όλο αυτό το θέμα με την πειρατεία τώρα είναι λίγο «κάπως»… ειδικά στο θέμα της μουσικής που το youtube δεν θεωρείται καν πειρατεία.
-Σωστά είναι online streaming , αν και αυτό από ότι ακούω, θα κοιτάξουν να το δεσμεύσουν λιγάκι, να το πουλήσουν με κάποιο τρόπο…
Κοίταξε να δεις, επιχειρήσεις είναι και έτσι λειτουργούν οι επιχειρήσεις. Σου πετάνε στην αρχή ένα τυράκι δωρεάν για να τσιμπήσεις, να σου γίνει συνήθεια και να μην μπορείς χωρίς αυτό και μετά θα αρχίσουν να στο χρεώνουν το τυράκι. Λογικό είναι υπάρχουν κάποιες εταιρίες από πίσω οι οποίες ζούνε από τη μουσική βιομηχανία. Υπάρχουν πάρα πολλοί μουσικοί που ζουν από τα πνευματικά τους δικαιώματα και από όλα αυτά. Αλλά και πάλι αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι αυτό το παιχνίδι το χειρίζονται πιο πολύ οι εταιρίες το google, το youtube κλπ., παρά ότι είναι ένας αγώνας αυτός για να εμποδίσουνε να ξεπληρώσουνε τους ουσιαστικούς πνευματικούς δημιουργούς και τους καλλιτέχνες οι οποίοι προσφέρουν αυτά τα θεάματα
-Άρα με λίγα λόγια λες ότι πάλι δεν θα καταλήξει στο καλλιτέχνη το μεγάλο κομμάτι της εκμετάλλευσης όλου αυτού έτσι;
Υποθέτω, εικάζω, έτσι… Κανένας από αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι η μητέρα Τερέζα που θα βγει και θα παλέψει για τα δικά σου δικαιώματα, επειδή εσύ έγραψες ένα ωραίο τραγούδι
-Ανέφερες πως η πολιτεία μας σκοτώνει στην ουσία και ενώ δεν έχω τη δουλειά μου, το ψωμί μου, κουβεντιάζουμε για το αν έχω τουλάχιστον το δικαίωμα κάνω download μια ταινία.. Τι συμβαίνει ; που πήγε; που πάει; που θα πάει το πράγμα κατά τη γνώμη σου;
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πάρα πολλοί οικονομολόγοι και άνθρωποι που ξέρουν πως λειτουργεί η μάζα, το πλήθος και οι κοινωνίες κλπ, που έχουν να εκφέρουν μια πολύ πιο εμπεριστατωμένη άποψη από τη δικιά μου. Για εμένα τα πράγματα είναι πάρα πολύ μπερδεμένα. Παλιά, όταν ήσουν τραγουδοποιός το 1970, το 1974, ήξερες ποιος ήταν ο εχθρός, ήξερες ότι πάλευες για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, ήξερες ότι αυτά ήταν τα ιδανικά σου αυτός ήσουνα εσύ, εκεί ήταν ο δρόμος που έπρεπε να κατέβεις και ποιόν είχες απέναντι να αντιπαρατεθείς. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το παιχνίδι έχει γίνει παγκόσμιο, ποτέ δεν πίστευα ότι το πολιτικό σύστημα θα αλλάξει την ζωή μας. Συζητούσα με κάποιον φίλο μου Ολλανδό ο οποίος μου έλεγε για το κράτος τους στην Ολλανδία είναι όλα οργανωμένα και μη μου πεις για τον πόλεμο γιατί και εμείς είχαμε πόλεμο….και μετά από 10 χρόνια στήσαμε το κράτος μας εκ νέου. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο λαός έχει περάσει πάρα πολλά .Όταν βγήκαμε από τον τούρκικο ζυγό μετά από 400 χρόνια δεν ξέραμε που ακριβώς να ξαναπατήσουμε και να χτίσουμε. Είχαμε την σπουδαία μας ιστορία όλα αυτά τα σπουδαία ονόματα να μας ακολουθούν αλλά ήδη είχε μπει στην νοοτροπία μας το ρουσφέτι. Εγώ βλέπω πάντως υπάρχει ένα εξευγενισμός. Για παράδειγμα όταν ήρθα το 87 στην Ελλάδα πετούσαμε τα σκουπίδια μας από το μπαλκόνι τώρα έχουμε κάδο ανακύκλωσης.. Ε αυτό έχει σταματήσει όπως πολλοί λιγότεροι άνθρωποι πετάνε στο δρόμο τα πακέτα των τσιγάρων. Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε να προχωρήσουμε …Όλα Αυτά είναι σκόρπιες κουβέντες που δεν έχουν καμία σχέσηη με την πολιτική. Όλα αυτά τώρα είναι της μόδας…είναι κλισέ….η αλλαγή ξεκινάει από μέσα σου.
-Σε ενοχλεί κάποιος να σε πει απολιτικ?
Όχι δεν με ενοχλεί καθόλου. Είναι όπως σου είπα πριν για την μπάντα .Εγώ έκανα 17 χρόνια για να βρω τα άτομα που είμαστε σήμερα μαζί και να βρω ανθρώπους που μπορώ να συνεννοηθώ μαζί τους. Σκέψου ότι ακόμη σε μια σχέση που βρίσκεις τον άνθρωπο που αγαπάς και εμπιστεύεσαι και μοιράζεσαι μαζί τη ζωή σου μερικές φορές είναι δύσκολα να τα βρεις. Πόσο μάλλον να προσπαθήσεις να τα βρεις εσύ με άλλους 10 εκατομμύρια στην χώρα σου και άλλα 7 δις σε όλο το πλανήτη που έχουν μεγαλώσει διαφορετικά από εσένα διαφορετικά βιώματα με ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει στην Γερμανία που δεν έχουν δει τον ήλιο της Ελλάδος και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είναι πολύ ωραίο να καθίσεις στον ήλιο για να πιείς τον φραπέ σου.
Θεωρώ ότι είμαστε πολύ σκληρά εργαζόμενος λαός. Η ταμπέλα του τεμπέλη δεν την αποδέχομαι. Ίσως το θεωρώ ανθρώπινο και λογικό πάντα να ψάχναμε την εύκολη λύση για μια εύκολη ζήση. Όταν για παράδειγμα στον Παππού μου που δούλευε από το πρωί έως το βράδυ όταν ήρθε ξαφνικά η Ευρωπαϊκή Ένωση και του είπε πάρε ένα αλλοδαπό και μια επιδότηση από την Ευρώπη και κάτσε εσύ στο καφενείο …έ για αυτό δεν μπορώ να τον κατηγορήσω ότι αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί πιό γρήγορα.
-Να επιστρέψω λίγο στη δουλειά σου. Έρχεσαι για τρίτη φορά στα Γιάννενα. Πρόλαβες να πάρεις μια γεύση από τον τόπο και τους ανθρώπους;
Είναι ο φίλος μου ο Σπύρος ο Γραμμένος από τα Γιάννενα οπότε έχω μια εικόνα δηλαδή για μένα τα Γιάννενα είναι η πατρίδα του Σπύρου, θα’χει ωραίους ανθρώπους εκεί για να είναι ο Σπύρος από εκεί. Επίσης έχω ακούσει ότι το Factory είναι ένα από τα πιο ωραία μαγαζιά της Ελλάδος. Είδα το αντίστοιχο Factory στη Θεσσαλονίκη και είπα πω πω τι ωραίο μαγαζί είναι αυτό και μου λένε που να δεις των Ιωαννίνων.
-Πες μου κάτι ελπιδοφόρο για τις μουσικές, για τον κόσμο επειδή το κοινό σου πιστεύω είναι πολύ νεανικό, πες μου κάτι για όλους αυτούς τους ανθρώπους.
-Καταρχάς επειδή είμαι πολύπλευρος άνθρωπος και ιδιαίτερος έχω υπολογίσει ότι το κοινό μου είναι –όπως τα επιτραπέζια παιχνίδια- από 7 έως 99. Είναι πολύ ωραίο να μπορείς να είσαι αποδεκτός από αυτές τις διάφορες γενιές και ειδικά με την εμφάνιση που την λένε λίγο περίεργη. Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που θα ήθελα να μεταφέρω δεν είναι δικό μου είναι του Jim Carrey.
– Λέει ότι η ελπίδα είναι ότι δεν μου αρέσει να ελπίζω πλέον. Αυτό ίσως που έλεγε δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος. Εντάξει με το φόβο έχω λίγο να παλέψω κάποια πράγματα αλλά όσον αφορά την ελπίδα, επειδή η ελπίδα επειδή εδώ στην Ελλάδα έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με την πίστη μας (γιατί όταν ελπίζεις το τοποθετείς σε ένα συγκεκριμένο πράγμα, ας πούμε λες ελπίζω ότι του χρόνου θα τα πάμε καλύτερα και το ελπίζεις και το πιστεύεις αυτό το πράγμα ταυτόχρονα, οπότε όταν κάτι δεν πάει καλά γκρεμίζεται λίγο η ελπίδα σου και εξασθενεί λίγο η πίστη σου). Ενώ η αισιοδοξία είναι αυτό το οποίο δεν ελπίζεις σε κάτι αλλά για κάποιο λόγο ξέρεις ότι όλα συμβαίνουν για καλό και ότι όλα στο τέλος θα πάνε καλά οπότε αντιμετωπίζεις πιο εύκολα τις δυσκολίες που έρχονται και δεν τις βλέπεις σαν δοκιμασίες της πίστης σου. Όπως το περιέγραψε ο Jim Carrey : «η ελπίδα περνάει μέσα από τη φωτιά ελπίζοντας να μην καεί, ενώ η αισιοδοξία περνάει πάνω από τη φωτιά»…
Περισσότερα πάντως θα πούμε στο live, εκεί μου αρέσει που έχω τον άλλον αντιμέτωπο και να παρεξηγηθεί μπορεί να μου το πει εκείνη τη στιγμή γιατί ο γραπτός λόγος είναι λίγο περίεργος, χωρίς σιωπές, χωρίς παύσεις χωρίς αυτό το ηχόχρωμα και τη συχνότητα της φωνής που υπάρχει. Αυτό θα διαβαστεί με τη φωνή του κάθε αναγνώστη… οπότε εγώ θεωρώ τρομερή εφεύρεση τα emoticons, νομίζω ότι έχουν λύσει πολλές παρεξηγήσεις τα emoticons. Δηλαδή εκεί που γράφεις στον άλλον ένα μήνυμα «άντε ρε μαλάκα» βάζεις και δίπλα ένα χαμογελάκι και αλλάζει.
- (γέλια) Ευχαριστώ πολύ Πάνο, καλή συνέχεια